Samen is beter

“Ik heb nog geen seconde spijt van mijn carrièreswitch naar kinderverzorgster. Na 14 jaar shiften in dag- en nachtdienst als verpleegkundige, werd dit gewoon te moeilijk om thuis te combineren met 3 kinderen.  Na een blitzcarrière als onthaalmoeder, ben ik random scholen beginnen aanschrijven. En zo startte mijn loopbaan in GO! basisschool Campus Kompas in Wetteren als kinderverzorgster en medewerker voor- en naschoolse opvang. “

Soms volgen, soms de baas

“Wat zeer fijn is, is de afwisseling tussen ‘volgen’ en ‘het voortouw nemen’. In de klas hoef ik gewoon het programma van de kleuterjuf te volgen. Verven we die dag, dan verven we die dag. In de opvang ben ik de baas 😊. Dan leg ik mijn eigen accenten in activiteiten. Toch ook niet te onderschatten met die mix van leerlingen.  Maar mooi om te zien hoe de grote kinderen dan samenwerken met de kleintjes.”

Goed (of minder goed) gemutst

“Ik heb moeten leren loslaten. Want als verpleegkundige zit het in je bloed om te helpen en ondersteunen. Maar ik leerde dat het heel belangrijk is om te investeren in zelfredzaamheid. Natuurlijk gaat het sneller wanneer ik de kinderen hun jas dichtrits of muts opzet, maar daar breng je ze niets mee bij.  Hoe fijn is het om basissteentjes te mogen leggen en de kinderen te zien evolueren!  Al hebben ze nog een hele weg af te leggen, het is nu dat je een belangrijke basis legt. Bovendien geeft het veel voldoening om een veilige cocon te creëren, wat niet voor elk kind evident is. “

Samen stenen verleggen

“Bij GO! basisschool Campus Kompas wordt zorg gedragen voor elk kind én voor elkaar. We hebben nog niet zolang een nieuwe directie die duidelijk het kind centraal zet en fel investeert in het betrekken van de ouders. Want tenslotte leggen we samen die basissteentjes.  We doen dat niet alleen.

Dat klinkt evident, maar dat is het in de praktijk vaak niet. Zeker niet bij anderstalige kinderen. Hun ouders willen uiteraard dat de kinderen het goed doen, maar daar stopt de connectie met de school vaak door een taalbarrière. Onze directie wil iedereen meekrijgen, dus zet in op ouder-vertelnamiddagen, een tolk om projecten voor te stellen,…”

Voor heel de markt

“Maar ook bij de andere kinderen zetten we hard in op de connectie met de ouders. Zo hebben onze leerlingen een ‘vertel-tas’. Die zit vol spelletjes, kleurprenten,… en nemen ze mee naar huis zodat ze kunnen vertellen over welk thema of boek ze aan het leren zijn.

De deur staat ook altijd wagenwijd open bij de klasjuf en de directie. Kinderen en ouders voelen zich hier oprecht heel welkom.  En als ik kinderen voor heel de markt in Wetteren hoor roepen: ‘juf Dorieeeeeen!’. Dan weet ik dat ook ik hiertoe bijdraag. In voor- en naschoolse opvang ben ik vaak de schakel tussen leerkracht en ouders.”

Dream team

“De whats-app groep onder mijn collega’s heeft haar naam niet gestolen. Ik ben terecht gekomen in een ‘Dream team’. Ondanks dat collega’s in verschillende uithoeken wonen, maken we tijd om elkaar bij problemen te ondersteunen en helpen.  Of gewoon ook samen iets te gaan eten of naar de kerstmarkt te gaan.

Ik hoop dat ik deze job nog kan blijven doen tot aan mijn pensioen, liefst met het huidige team. Dat we samen verder blijven bouwen aan die stapsteentjes.”

Werk aan de winkel

“Maar er kunnen ook op hoger niveau nog stenen worden verlegd. Zo hoop ik dat wetgeving de huidige noden van onderwijs in de toekomst sneller tegemoetkomt. Situaties met ellenlange wachtlijsten en enorm veel papierwerk bijvoorbeeld. Nu kost het erg veel tijd en energie om leerlingen te laten overstappen naar bijzonder onderwijs. Het legt een enorme druk op de school. En vooral, je weet eigenlijk dat bepaalde leerlingen er veel gelukkiger zouden zijn omdat het meer afgestemd is op hun behoeften. Toch blijven deze trajecten soms eindeloos aanslepen. Er is nog werk aan de winkel!”