Samen is beter

“Ik wilde in het onderwijs óf verpleegster worden. Uiteindelijk koos ik ervoor om in de voetsporen van mijn papa te treden. Hij gaf ook les.

Aan de start van mijn carrière in 1982 heb ik heel Vlaanderen rondgereden. Er waren toen, in tegenstelling tot nu, teveel leerkrachten dus ik nam alle korte opdrachtjes aan die ik aangeboden kreeg. Maar de volhouder wint en in 1991 kon ik op GO! basisschool De Rozen beginnen: de school vlakbij huis, waar ik zelf naartoe ging als kind én die trouwens even oud is als ikzelf 😊.”

Niet stilstaan

“Nu ben ik daar aan mijn laatste schooljaar bezig, na een carrière van 42 jaar. Aan de vooravond van mijn pensioen kan ik stellen dat het onderwijs nooit saai is. Het is geen dag hetzelfde en het evolueert continu. Vroeger had je stencils waar je handen blauw van werden. Nu heeft elke leerling een chromebook. Je moet daarin meegroeien, durven springen en buiten je comfortzone treden.  Ook voor mij was dat een proces, maar de wereld en de samenleving veranderen, dus je kan niet stilstaan.”

Graag bijleren

“In de beginjaren had ieder zijn of haar eigen klas. Nu sta ik in een graadsklas met 60 kinderen van het 5^e en 6^e leerjaar, samen met 2 juffen en een meester. Zo slagen we erin kinderen veel meer individuele ondersteuning te bieden dan vroeger. Je kan samen de moeilijkheden delen. Je voelt je gesteund en  je zoekt samen oplossingen. Ik leer heel veel van mijn jonge collega’s, de nieuwe generatie, zelfs na 40 jaar. Ik steek ook nog altijd heel veel op van onze pedagogische studiedagen.

Op vrijdag zitten we telkens 2 uur samen om de puzzel te leggen voor de volgende week: wie doet wat? Je moet wel durven doorspreken met je team en geen angst hebben om te zeggen: ‘dat zie ik niet zitten’. Goede onderlinge afspraken zijn een noodzaak. Maar ook een sfeer van vertrouwen en flexibiliteit is een must. Daar ben ik onze directie zo dankbaar voor. Dat is haar verdienste.”

Bevlogen collega’s

“Ik durf oprecht te zeggen dat we een bevlogen, professioneel en hartelijk team hebben.  GO! basisschool De Rozen staat voor iedereen open en we proberen het maximum uit elk kind te halen: van hoogbegaafd tot anderstalige nieuwkomer. Het geeft heel veel voldoening om elk kind vooruit te helpen. Maar het vraagt ook best veel energie, want we werken eigenlijk voor elke leerling op maat. Toch heeft elke collega zich daarop toegelegd en zich professioneel bijgeschoold.

Daarnaast vinden we het allemaal belangrijk om in te zetten op verbinding en de emotionele en sociale capaciteiten van kinderen: Sociaal-Emotioneel Leren (SEL). Elke leerling brengt dan bijvoorbeeld een voorwerp mee en vertelt daarover. Daarna geven klasgenoten die persoon complimentjes: bv. ‘Ik vind jou dapper.’ Leerlingen hebben een plakboek waarin ze die complimentjes kunnen bijhouden.  We doen ook ‘kindgesprekken’ met de leerlingen zelf. Vorig jaar was ons jaarthema ‘ik ben blij met mij’, dit jaar is het ‘ik ben blij met jou’. “

Op rozen

“De slogan van de school is ‘Je zit hier op rozen’ en ik vind dat dat echt wel past.  Het voordeel van uit de buurt te zijn, is dat je soms wat dingen opvangt over de school in de supermarkt.  En die zijn zeer positief. Maar ik kom ook heel wat oud-leerlingen tegen. Als ze dan komen vertellen: ‘ik vond het zo leuk dat jij dat boek voorlas. Ik heb het nadien nog een paar keer herlezen.’ Of: ‘Nu begrijp ik waarom je toen zo streng was. Je had gelijk.’ Wel, dan zit ik op rozen 😊.

Toch is het, na heel mijn carrière, nog altijd een uitdaging om door te dringen tot bepaalde kinderen. Geduld en empathie zijn zeer belangrijk. En ook verder kijken en onderzoeken waarom een kind op een bepaalde manier reageert: ‘Waar komt die reactie vandaan?’ Het is zaak om te blijven proberen, niet op te geven en te blijven communiceren en een luisterend oor te bieden. Niet altijd eenvoudig, zelfs niet met mijn ervaring.”

Tijd, goesting en enthousiasme

“Mijn raad voor toekomstige startende leerkrachten is: ‘pak het stelselmatig aan’. Probeer niet alles ineens te willen kunnen of doen. Gun jezelf de tijd om te groeien.
Voor leerlingen hoop ik dat ze vooral graag naar school komen. Dat is de basis die nodig is om dingen te leren.
En voor mijn collega’s hoop ik dat ze hun enthousiaste zelf mogen blijven. Het zal bijzonder zijn om de deur van mijn carrière toe te trekken in juni. Maar GO! basisschool De Rozen hou ik in mijn hart.”