Samen is beter

“Ik voelde het eigenlijk al van jongs af aan kriebelen om juf te worden. Tegelijkertijd werd ik tijdens mijn secundaire studies Humane Wetenschappen sterk geïnteresseerd in alles rond het thema autisme. Ik koos in het 6^e middelbaar dan ook ‘Geluk bij kinderen met autisme’ als thema voor mijn eindwerk.”

Van leerkracht naar leerondersteuner

“De evidente richting voor mij was ‘leerkracht lager onderwijs’, maar nadien wilde ik nog meer te weten komen over kinderen met specifiekere onderwijsbehoeften en ben ik de opleiding buitengewoon onderwijs gestart. Na de eerste stappen in het regulier onderwijs in Anderlecht en een kleine dorpsschool buitengewoon onderwijs, landde ik in het Leersteuncentrum Plus².

Ik was heel graag leerkracht, maar met een klasgroep van 30 leerlingen vond ik het lastig, dat ik niet voor elk kind evenveel kon betekenen. Zeker voor een leerkracht die pas start, is het een hele uitdaging om voor elke leerling de nodige zorg en uitdaging te bieden.

Vandaar mijn overstap naar het leersteuncentrum. En kijk, ik ben nu mijn 8^e jaar hier gestart.

Vroeger was ik een heel verlegen, introvert meisje dat bijna niets durfde zeggen, laat staan voor een grote groep spreken. In deze job werd ik hierin uiteraard uitgedaagd, waardoor ik enorm ben opengebloeid. Ik durf nu zelfs opleidingen geven voor een groter publiek.”

Dankjewel!

“Ik houd van de afwisseling in deze job. Als leerondersteuner kom je in verschillende scholen, waardoor je uit elke klas of context ideeën kan meenemen. Het is een enorm uitdagende en boeiende job. Maar het fijnste is vooral dat je kan meehelpen om elk kind te laten groeien.

Zo begeleidde ik een leerling uit het 6e leerjaar, die zich al een hele tijd niet goed voelde in zijn vel. Zowel thuis als op school verliep het heel moeilijk. Het ging zo ver dat hij zelfs heel donkere gedachten had. Dankzij de goede samenwerking met de leerkracht konden we voor deze leerling heel wat betekenen. We werkten met hem rond zelfvertrouwen, zelfzorg, welbevinden… Samen met het CLB en de ouders gingen we op zoek naar psychologische begeleiding buiten de school. En we introduceerden aanpassingen op school en thuis. Maar we gingen vooral heel veel in gesprek met de leerling. Zijn triggers werden stap voor stap aangepakt.

Op het einde van het schooljaar gaf hij me een knuffel, met de woorden: ‘Dankjewel, nu heb ik weer meer zin om te leven. Ik voel me terug goed en kan weer meer lachen’. Ik kan je verzekeren: dat doet je wat. Tot op de dag van vandaag stuurt hij me soms nog een berichtje om te laten weten hoe het met hem gaat.”

Stap voor stap

“Uiteraard haal ik daar heel veel energie uit, maar evengoed uit de samenwerking met collega’s, leerondersteuners en leerkrachten. Samen iets kunnen betekenen voor leerlingen, zorgt er ook voor dat ik deze job met plezier blijf doen.

Want soms is het ook wel ‘ns niet evident. Wanneer je als leerondersteuner wordt ingeschakeld, heeft het schoolteam er meestal al een lange zoektocht op zitten.  Daarom zijn de verwachtingen van betrokken partijen vaak erg groot en hopen ze dat wij situaties heel snel kunnen oplossen. Dat begrijpen we uiteraard, maar legt behoorlijk wat druk. Soms vraagt de oplossing heel veel tijd en kleine stapjes vooruit. Dat proberen we dan ook heel erg te duiden: al die kleine stapjes leiden tot één grote stap dichter bij wat we samen willen bereiken.“

Samen is beter

“Ik ben blij dat we als hecht team in het leersteuncentrum heel veel samen verwezenlijken: trajecten begeleiden, ervaringen uitwisselen,… We zijn een team met bijzonder gedreven en leergierige mensen, dat er echt voor wil gaan.

We werken constructief samen, komen wekelijks bij elkaar, volgen veel vormingen, lezingen, duiken in boeken… We doen alles om onze kennis en ervaringen binnen het team nog te verruimen.

Iedereen heeft ook een hart van goud. Je kan altijd wel bij iemand terecht als je nood hebt aan een luisterend oor of om gedachten uit te wisselen. We doen het dus vooral samen, ook al werken we zeer verspreid.

De toekomst van het onderwijs? Die kan ik alleen maar nog inclusiever wensen. We zijn hier al zeer sterk in gegroeid, maar hoe mooi zou onderwijs zijn als alle kinderen zich welkom en veilig voelen op school? Ontzettend mooi, toch?”