Samen

Samen is beter

"Mijn grootste probleem is ouder worden"

Marina De Jaegher was 2 jaar op pensioen toen haar dochter vroeg of ze opnieuw wilde lesgeven.

Ik moet zeggen: ik heb even moeten nadenken. Maar dat duurde niet lang.

“Ik was 2 jaar op pensioen en toen vroeg mijn dochter of ik opnieuw wilde lesgeven… Een vervanging in het 5e leerjaar. Ik had mijn goesting voor onderwijs aan haar doorgegeven en zij had al enkele jaren haar plekje gevonden in GO! basisschool De Springplank in Lokeren. We zouden zeer nauwe collega’s worden, want zij stond in de parallelklas van het 5e. Ik moet zeggen: ik heb even moeten nadenken. Maar dat duurde niet lang. Intussen zijn we een aantal jaar verder en sta ik hier nog 😊.”

Onder je huid

“Ik had 36 jaar in Beveren lesgegeven, en dat heel lang in het 2e en 3e leerjaar. Eigenlijk ben ik een geboren ‘onderwijzer’. Voor mij was het al vroeg heel duidelijk: ik wilde kinderen helpen. Het zit in je bloed en kruipt onder je huid.

Op mijn 60 ging ik vervroegd op pensioen, mede door rugproblemen. Hierdoor heb ik mijn carrière eigenlijk niet mooi kunnen afsluiten. Ik ben zo blij dat ik dat hier wel mag doen! Ik brei er nu zelf een mooi einde aan. Ik spring in bij vervangingen en ondersteun in de klassen waar nodig.”

Blijde boodschap

“Weet je, ik heb altijd het gevoel dat ik de blijde boodschap mag brengen, want ik kom om te helpen. En ik breng mijn pakketje ervaring mee op vlak van kindjes met studieproblemen. Dat maakt het een win-win, want ik voel me hierdoor nog enorm nuttig. Ik houd van dat sociaal contact. Ik hoef bovendien niet meer alleen de volledige verantwoordelijkheid op mijn schouders te dragen en de berg paperassen blijft achterwege. Daarnaast zie ik mijn 4 kleinkinderen hier op school. Wat wil een mens eigenlijk nog meer? Het is zelfs zo dat mij man nu ook toezicht houdt bij de kleutertjes. Zelfs hem heb ik aangestoken met mijn enthousiasme 😊.”

Redder in nood

“Het klopt wel dat het niet altijd eenvoudig is. Verschillende niveaus, leerproblemen, nationaliteiten, … maken onderwijs vandaag de dag best uitdagend. Ik denk bijvoorbeeld aan een leerlinge uit het 1e leerjaar die Tsjechisch, Engels en Spaans spreekt. Een zeer leergierig en taalrijk meisje dus, dat best al wat in haar rugzakje meedraagt. Nederlands verstaat ze moeizaam.  Om de aandacht en motivatie van de kindjes te wekken, vertrok de juf van een verhaal over een schat op een eiland. Daarna zou er een rekenles volgen waarbij de kindjes moesten tellen hoeveel schelpjes er waren enz… Zij begreep er geen woord van. 

Op dat moment heb ik, als ondersteuner, het meisje apart genomen en het verhaal vertaald zodat ze verder kon met de rekenoefeningen. Haar oogjes straalden van geluk. Ze komt me nu vaak spontaan knuffelen en neemt me in vertrouwen. Maar voor de juf én voor de andere leerlingen is dit ook een meerwaarde, want anders kunnen ze niet onmiddellijk verder met de les. Dat is waarvoor ik het doe.”

Heerlijk, warme saus

“En zo helpen we elkaar. Ik heb echt het gevoel dat we dat hier allemaal samen doen. De focus ligt op kennis en leren, maar wel met een open mind voor iedereen en een grote portie vriendschap en liefde. Zowel bij de kinderen, als in het team. We lossen de dingen samen op. Want ja, ik heb dan wel weer ‘ns computerondersteuning nodig 😊. Maar die wordt me met veel plezier gegeven. Ik heb niet het gevoel dat ze hier denken ‘die ouwe is daar weer’. Niet bij het team, niet bij de kinderen.

De directie speelt hierin ook een heel belangrijke rol. Zij is zoals een moederkloek die zorgt voor haar familie. Daarbij draagt ze deftig onderwijs en normen en waarden hoog in het vaandel, maar alles overgoten met een heerlijk, warme saus. Er is altijd tijd en ruimte om te praten over oplossingen bij mogelijke problemen en dat wordt doorgetrokken naar de leerlingen.”

Niet totdat het gênant wordt

“Mijn grootste probleem is ouder worden 😊. Ik heb altijd veel plezier gehad in het onderwijs, veel geleerd, mijn creativiteit ontwikkeld,… En ik zou er, zolang de gezondheid het toelaat, heel graag nog enkele jaren bijdoen.  Maar ik wil ook niet doorgaan tot mijn 70 of totdat het gênant wordt. Ik leef in het nu en ben zeer dankbaar dat ik dit nog mag doen. En weet je… het doet me zo’n deugd te weten dat mijn dochter hier haar plekje gevonden heeft.”

Ik heb altijd het gevoel dat ik de blijde boodschap mag brengen, want ik kom om te helpen.