Samen is beter

“Ik belandde via een omweggetje in het onderwijs, want ik waagde me eerst aan medisch laborant. Een heel interessante studie, maar voor mij persoonlijk viel het in de praktijk wat tegen. Dus ik ging in combinatie met mijn job, opnieuw voor leerkracht lager onderwijs studeren in afstandsonderwijs.  Dat is iets wat altijd al zat te kriebelen. En als het kriebelt…, moet je ervoor gaan!

Wat ik er zo interessant aan vind, is dat je echt wel een belangrijk onderdeel uitmaakt van de toekomst van kinderen. De eerste twee jaren stond ik voor de klas in Brussel, maar ik ben zelf van Hamme, dus ik waagde mijn kans met een spontane sollicitatie bij GO! basisscholen Hamme. En zo ben ik hier nu al voor het zesde jaar aan de slag als zorgcoördinator.”

Luisteren met je oren én ogen

“Doorheen de jaren heb ik ook écht leren luisteren, met mijn oren én met mijn ogen. Kinderen vertellen vaak veel zonder dat we het beseffen. Het is aan ons om echt te luisteren naar wat ze bedoelen en emoties te benoemen. Het is vaak dan pas dat je vooruit kan.  

En out of the box denken! Dat heb ik ook geleerd.  Een goeie portie creativiteit om datgene wat thuis helpt, te vertalen naar een schoolcontext binnen de beperkte middelen of complexe situaties die er hier soms zijn.  Bovendien werk ik in 3 scholen (GO! unescoschool Sterrenbos, GO! leefschool ’t Veertje en GO! sportbasisschool in beweging), elk met haar eigen visie. Daardoor is er soms zelfs een andere insteek of aanpak nodig per school.”

Rust roest

“Je moet je blijven bijscholen, lezen, webinars volgen,… want er zijn nog zoveel leerkansen. Je kan eigenlijk nooit voldoende expertise hebben. Dat vind ik ontzettend boeiend.

Ik gebruikte al veel het woord ‘boeiend’, maar ‘uitdagend’ is mijn job evenzeer.  Mijn ambitie is om iedereen zoveel mogelijk te helpen.  Maar helaas moet je hier ook prioriteiten in bepalen. Er zijn maar 24 uur in één dag en daarvan slaap ik er toch ook graag nog een paar 😊.  Dus een valkuil is wel dat je jezelf voorbijloopt. Vaak weet je ’s ochtends bij het ontbijt niet wat de dag zal brengen. Maar dat houdt je alert.”

Altijd een poortje

“Het is een voorrecht als zorgcoördinator om kindjes over de jaren heen te zien evolueren. Vaak begeleid en ondersteun ik ze gedurende een langere periode, dus ik kan ze letterlijk en figuurlijk van heel nabij zien groeien. 
Ik voel ook dat ik door de jaren heen vertrouwen heb gekweekt. Zowel bij leerkrachten, leerlingen, als bij ouders. En dat is echt een voorwaarde om stappen vooruit te zetten.  Maar dat is niet altijd evident. Want de boodschap die je brengt, is niet altijd wat ouders willen horen, ondanks dat we echt alleen maar het beste willen voor onze kinderen.
Zo was er ooit een mama die mij eerst letterlijk ontweek. Maar door toch stap voor stap in te zetten op dat vertrouwen, zitten we nu in een fase waarbij ze mij elke keer bedankt als ze mij ziet. En nu kunnen we ook echt vooruit met haar zoon.  We botsen wel ‘ns tegen wat muren, maar gelukkig hebben we een stevig harnas 😊 en vinden we uiteindelijk wel een poortje.”  

Voor alles een antwoord

“Een goede band met de directie is wel een enorme meerwaarde. Ik kan met alle zaken bij hen terecht. We zitten zelfs samen op één bureau, waardoor overleg heel laagdrempelig wordt.  En dat is nodig!
Ik hoop voor de toekomst dat het lerarentekort minder druk legt op onze teams. We willen samen heel veel doen, maar het is niet altijd eenvoudig of mogelijk door het beperkt aantal handen.
Voor mezelf wens ik in de toekomst op de meeste zaken een antwoord te hebben. Om zo nog meer kinderen te kunnen ondersteunen, zonder mezelf voorbij te lopen. En tot slot voor de leerlingen hoop ik dat we in onze scholen kunnen blijven bouwen aan een goede basis voor hun toekomst in de maatschappij. Op een kwalitatieve manier, zoals we nu bezig zijn.  En dat ze gelukkig zijn en graag naar school komen!”